KADINLARIMIZ

Yarın 8 Mart Dünya Kadınlar Günü. Yıllar önce yazdığım ve başlığı “Kadınlarımız” olan yazımı arşivimden çıkarıp, bir kez daha değerli okurlarımla paylaşmak istedim.

İşte o yazım:

Kadınlarımız candır, canandır, yoldaştır, sırdaştır, dosttur, arkadaştır, eştir, abladır, anadır mecnun gibi seven kocalara.

Kadınlarımız olsun isteriz 24 ayar ahlaklı, aynı zamanda eşsiz derecede güzel. Kimi zaman bir meta gibi hor görülür kadınlar. Pazardan mal seçer gibi kadınlara bakılır. Son söz ne de olsa cahil babalarda biter. Sanki kızlar ilkel kalmış babaların babasından kalmış birer tereke.

Hukuksuzluğun olduğu yerde kadınlarımız yoktur.  Bir aşçı, temizlikçi, hizmetçi hatta birer köle muamelesiyle karşı karşıya kalırlar. Genç yaşta başlık parası adı altında hayatında hiç görmediği erkeklere tabiri caizse satılarak, onursuz babaların ekonomilerine katkı koyarlar.

Evet, hukuksuzluğun olduğu yerlerde kadınlarımız yoktur; bir hiçtir deyim yerindeyse. Oysa kadınlarımızın olmadığı yerde hayat yoktur.

Kadınlarımızın türlü türlü aşağılandığında, gazetelerin üçüncü sayfalarından ve ekranın baş köşelerinden acıyla şahit oluyoruz. Ama son zamanlarda belki de prototip sayılacak medeniyetten, ilimden, tasavvuf realitesinden ırak sav var ki, kadınlarımızın aşağılandığını gösteren son örnek.

İşin daha da vahim olması ise, kadınlarımızı aşılayanlarının kendileri olmasıdır. Bir kadın nasıl olur da kendi kendini rencide eder? Allah’ın kendisine bahşettiği kadınlık vasıflarını ve değerlerini nasıl göz ardı eder?

Hidayet Şefkatli Tuksal’ın söylediğine göre, bir cemaatin kadın müntesipleri, nefislerini terbiye etmek için, kocalarını ikinci bir kadınla evlilik yapmaya teşvik ediyorlarmış.

Evli bir kadın, nefsini terbiye etmek için kocasını ikinci genç bir kızla evlenmesini teşvik etmesi, hem de kendine getirilecek kumayı, kendi eliyle seçmesi dinimizce uygun mudur? Bir koca aynı anda iki veya daha fazla eşli olabilir mi? Tabi dinimize göre.

İddiaya göre bir cemaate müntesip kadınlar nefislerini yenmek için kocalarına ikinci eş buluyor. Bu nedenli doğru? Kendi nefsini yenerken, kocasının şehvet duygusunu şaha kaldırarak kocasının nefsini içinden çıkılmaz bir duruma getirmiş olmaz mı?  Kendi cennete gitmek için attığı adımla kocasını ateşe sürüklemiş sayılmaz mı?

Libido düşüklüğü yaşayan kadınlar, kadınlığını unutarak, hiçe sayarak böyle bir tavır takınmaları inançlarıyla nedenli bağdaşır? O da tartışılır.

Evet, dinimiz bir erkeğin aynı anda en fazla dört olmak kaydıyla çok eşli olmasına izin verebilir. Ancak ilgili cemaate müntesip kadınların, sırf nefislerini terbiye etmek adına kocalarını kendi elleriyle ikinci kez evlendirmesi dinimizce pek mutedil değil.

Zira, İslam dini Arabistan Yarımadasına yayıldığı sırada, bir kısım cahiliye adetleri de bütün tesirleriyle hükmünü icra ediyordu.

İslamiyet bunlardan bazılarını tamamen kaldırıyor, bazılarını mutedil hale getiriyordu. Bunlardan birisi de Cahiliye dönemindeki sınırsız kadınla evlenme meselesi idi. İslamiyet gelmeden önce Arap Yarımadasında erkekler, sayı tahdidi olmaksızın, istedikleri kadar kadınla evlenebilirlerdi.

İşte Kur’an-ı Kerim bu cahiliye âdetine bir sınırlama getirdi. Azami olarak dörde kadar evlenebileceğini açıkladı.

Cenab-ı Hak “Eğer hanımlarınız arasında adaleti yerine getiremeyeceğinizden korkarsanız, sadece bir tane ile yetinin.” buyurdu.

İslamiyet her ne kadar birçok kadınla evlenmeye müsaade etmişse de, bir tek kadınla evlenmeyi esas olarak kabul etmiştir.

Birden fazlasına müsaade “ahlaki ve sosyal zaruretler” haline tahsis edilmiştir. Bu durumda kadınlar arasında adaletin şart olduğu açıklanırken ruhi temayüllerde eşit davranmanın pek mümkün olmadığına dikkati çekilmiştir: “Ne kadar isteseniz kadınlar arasında adaletli davranmaya güç yetiremezsiniz”

Cenab-ı Hak bir ayette adaleti emrederken, diğer ayette de insanların hanımları arasında adaleti gerçek manada gerçekleştiremeyeceklerini açıklaması, birden fazla kadınla zaruret olmaksızın evlenmemeye işaret içindir.

Diyelim ki bizim dini bütün cemaate müntesip ilgili mümine kadınlarımız, kocalarını kendi çöpçatanlık yaparak buldukları genç bir eşle evlendirdi. Ve diyelim ki libido düşüklüğü yaşamadığı halde böylelikle nefsini terbiye ettiler.

Peki, kocaları kendilerine getirdikleri kumaya daha fazla düşkün olursa, kocasının nefsini kim terbiye edecek.

Eşler arasında adaletli olmayan ki, ayette açıkça ifade edildiği “Ne kadar isteseniz kadınlar arasında adaletli davranmaya güç yetiremezsiniz” gerçeğinden hareketle, adaletsiz kocaları kabir azabından kim kurtaracak?

Adaletsiz kocaların vebalini kim ödeyecek? Adaletsiz kocaların hesabını kim verecek?

Kocalarınız kendi isteğiyle evlenmesi yegâne kocayı bağlar. Peki, kocasını kendi bulduğu genç kızla evlendirip, aynı çatı altında yaşayamaya razı olan sözde nefsini terbiye eden kadınlar adaletsizliği nasıl ifade edecek.

Sözüm onlara. Lütfen bayanlar kendinize saygınız yoksa, hemcinslerinize, kocanıza, sosyal hukuka, sözde gönülden inandığınız İslamiyet realitesine saygınız olsun.

Müslümanlıkta kadın sultandır.

Bana göre de, kadınlarımız candır, canandır, yoldaştır, sırdaştır, dosttur, arkadaştır, eştir, abladır, anadır mecnun gibi seven kocalara.

Kendimize saygımız olsun istiyorsak. Adalet, hak, hukuk diyorsak,  kadınlarımıza hak ettiği değeri verelim.